Er zijn momenten dat mijn werk als Trainer/ Coach en mijn rol als voetbaltrainer van jongens onder 15 meer overlap hebben dan je zou denken.
Afgelopen zaterdag was het zover. Mijn voetbalteam mocht opnieuw aantreden tegen een betaald voetbalvereniging in de competitie. Dit blijft vanuit mijn perspectief altijd een fantastische ervaring waar elke voetballer als klein voetballertje van droomde. Uitdagend, en ook spannend! Voor de wedstrijd houd ik altijd een korte bespreking waarin ik het strijdplan ontvouw en stil sta bij de kracht en zwakte van de tegenstander. Daarnaast maak ik de spelers bekend die in de basis mogen starten. Deze wedstrijd stond ik uitgebreid stil bij een aantal spelers van de tegenstander. Er zaten er een paar bij die zeer vaardig zijn, en zelfs op de radar van Feyenoord staan, dus ik wilde mijn team extra goed voorbereiden. Voor deze wedstrijd koos ik ervoor om een aantal spelers die het op de trainingen heel goed doen, maar nog weinig aan spelen toe kwamen, een kans te geven. Bij het bekend maken van de start-opstelling was de verbazing dan ook af te lezen bij de spelers die een kans kregen. Tegen zo’n goede tegenstander mag ik het laten zien?!?!
Nadat de spelers zich omgekleed hadden, konden we beginnen aan de belangrijke warming up. Even later kwam de eerste basisspeler naar mij toe met enkelklachten. Ik was verbaasd want tot dat moment had ik niets bij hem waargenomen. Tot zijn verdriet kon hij echt niet verder. Al snel bleek ook zijn vervanger klachten te kennen waarna ook nummer 3 en 4 pijnklachten hadden. Binnen een tijdsbestek van 20 minuten had ik nog maar 1 wissel over ipv de gebruikelijke 5. Wat was hier toch aan de hand vroeg ik mij af. Zou de spanning ze te groot worden? Ligt het aan het veld? Is het de trainingsintensiteit?
Die zondag belde ik met een collega en besprak de situatie. Al snel kwamen we tot de conclusie dat mijn spelers last hadden van een belemmerende overtuiging zoals wij die wel vaker zien in ons trainersvak.
De volgende dag gaf ik een bedrijfstraining bij een multinational. Ik trainde een groep aankomende teamleiders. Tijdens de training hadden we het over de rol als leidinggevende en hoe anderen naar je kijken. Hierin merkte ik dat een groot deel van deze groep ook een belemmerende overtuiging had namelijk dat zij als aankomend leidinggevenden geen fouten mochten maken. Dit gedrag leidde ertoe dat zij weinig beslissingen durfden te nemen waardoor processen veel langer duurden dan nodig was. Na de training hadden de teamleiders meer lef en waren ze in staat om hun belemmerende overtuigingen een plek te geven en daadkrachtig te durven beslissen.
Ik besloot te kijken hoe ik dit naar mijn voetballers kon vertalen. De volgende voetbaltraining wilde ik met mijn spelers bespreken wat hun belemmerende overtuiging was. Maar ja wat zou zo’n ingewikkelde term hun zeggen? Ze zijn net 15 jaar oud! Ik besloot een metafoor te maken naar de Muis en de Leeuw. De Leeuw staat tenslotte ons clublogo en staat trots op de onze shirts, recht boven het hart.
Ik begon niet direct met een warming up, maar vroeg mijn spelers om in een kring te gaan zitten. Enigszins verrast deden ze wat ik ze vroeg. Ik begon het gesprek over de 3 pijlers van succes. Ik tekende een driehoek en schreef in het midden: winnen. Vervolgens liep ik de drie hoeken langs.
Want om te kunnen winnen en te blijven winnen heb je drie dingen nodig. Niet alleen met voetbal, maar in je hele leven.
· IQ= Intelligentie Quotiënt
· EQ=Emotie Quotiënt
· AQ= Adversity Quotient
De IQ, denk aan baltechniek en lichaamsbeheersing, maar ook hoe goed doe je je huiswerk en let je op in de klas.De EQ, denk aan aardig zijn tegen medespelers, bal overspelen, netjes tegen de scheidsrechter praten, maar ook niemand pesten, aardig zijn voor je broertjes en zusjes. De AQ, het kunnen omgaan met tegenslagen en spanning, dat je opstaat als je valt en dat je als het moeilijk is probeert door te zetten of om hulp vraagt.
Na mijn uitleg vroeg ik het team terug te denken aan de laatste wedstrijd. Waar had het ons aan geschort? Meteen gaven ze aan dat het met IQ en EQ wel goed zat. Echter de AQwas het probleem. Want dit gedeelte zorgde voor pijn in de enkel, knie of andere plek op het moment dat het spannend werd. Ik vertelde ze dat je als het spannen wordt, of als je een tegenslag hebt, dan je dan twee dieren hebt die tegen je praten vanuit je binnenste. Een Muis en een Leeuw. De muis zegt in je hoofd op het moment dat het spannend wordt, als je moet invallen bij 0-3 achterstand: “straks verliezen ze door jou” of “die speler is veel sneller”. Door naar deze gedachten te luisteren zorgt de muis ervoor dat er ergens echte pijn ontstaat, waardoor je dus niet hoeft in te vallen en dus geen fouten kan maken.
Maar als we nu eens naar de leeuw zouden luisteren wat zou hij zeggen bij 0-3 achterstand? “Nog 15 minuten te spelen dus we gaan er nog voor” en op het moment dat je spontaan in de basis moet starten “ik vreet die tegenstander op!” Wat gebeurt er dan?
In ons open gesprek was alles heel herkenbaar en konden mijn kleine mannen zowel vanuit hun privé als voetballeven duidelijke praktijkvoorbeelden geven.
Iedereen heeft de Muis in zijn leven echter het is de taak om naar de Leeuw te gaan luisteren. Luister jij naar de muis of liever naar de leeuw?
Ik kan niet wachten om te zien hoe het mijn spelers vergaat in de volgende wedstrijd!